No seo da sociedade galega actual circulan distintas historias arredor da importancia que tiveron os celtas na nosa cultura, sobre a orixe do vello Reino de Galicia, a «doma e castración da nobreza», a existencia dos Séculos Escuros, a chegada e instalación dos cataláns, o fusilamento dos Mártires de Carral ou o suposto «atraso secular» de Galicia.
Partilla este libro
Sinopse
No seo da sociedade galega actual circulan distintas historias arredor da importancia que tiveron os celtas na nosa cultura, sobre a orixe do vello Reino de Galicia, a «doma e castración da nobreza», a existencia dos Séculos Escuros, a chegada e instalación dos cataláns, o fusilamento dos Mártires de Carral ou o suposto «atraso secular» de Galicia. Unhas historias cuxo contido e sentido leva mudado en función das distintas conxunturas políticas e culturais polas que atravesou o país. Malia iso, e ata o de agora, rara vez os historiadores prestaron atención a eses cambios e mudanzas, ás súas implicacións sociais, culturais ou ideolóxicas ou ao que realmente se agocha tras elas. Os traballos recollidos neste volume tratan de pór remedio a este esquecemento, desvelando así aspectos pouco coñecidos -e mesmo inéditos- do noso pasado colectivo.
Colección
CRÓNICA
Código
1345148
I.S.B.N.
978-84-9121-001-6
Publicación
14/04/2016
Clasificación IBIC
HBJ
Formato
Papel
Páxinas
408
Tamaño
22 x 15 cm
Colección
CRÓNICA
Código
1378809
I.S.B.N.
978-84-9121-808-1
Publicación
11/02/2021
Clasificación IBIC
HBJ
Formato
ePub
Autor
Isidro Dubert
Isidro Dubert é catedrático de Historia na USC, director do Grupo de Investigación de Hª Moderna da USC, fundador e editor da revista especializada «Obradoiro de Historia Moderna» e membro do CISPAC. No eido da investigación en Galicia, estes últimos anos prestou atención á historia do traballo das mulleres, á historia da vellez e do avellentamento poboacional, ás políticas demográficas e os medios de comunicación, á historia das migracións campo-cidade, á do funcionamento dos mercados de traballo, do servizo doméstico, do abandono infantil ou da ilexitimidade. Entre os seus traballos recentes atópase (en colaboración con Antía Pérez Caramés), «Invasión migratoria y envejecimiento demográfico. Dos mitos contemporáneos» (2021), e (en colaboración con Vincent Gourdon), «Inmigración, trabajo y servicio doméstico en la Europa urbana, siglos XVIII-XX» (2017).
En Xerais coordinou as obras «Historia das historias de Galicia" (2016) e "A morte de Galicia» (2019), publicadas nesta mesma colección.
Manuel Gago (Palmeira, Ribeira, 1976) é vilego, da Pobra do Caramiñal. Dirixe «culturagalega.gal», a plataforma de divulgación do Consello da Cultura Galega, e é profesor de Comunicación na Universidade de Santiago de Compostela. Como divulgador científico e histórico, leva promovido numerosos proxectos de posta en valor do patrimonio cultural e comisariado exposicións nas cales explora a confluencia entre cultura e tecnoloxía. Ensaísta e narrador, publicou «Herdeiros pola forza. Poder, patrimonio cultural e sociedade na Galicia do século XXI» e os libros de ficción «Vento e chuvia. Mitoloxía da antiga Gallaecia» (Xerais, 2013, 2015), «O anxo negro» (Xerais, 2016), «O exército de fume» (Xerais, 2018) e «Nus» (Xerais, 2021). Mantén o blog «Capítulo Cero» (www.capitulocero.org).
(Foto do autor: Sole Felloza)
Francisco Xavier González García é Profesor Titular de Historia Antiga na Universidade de Santiago de Compostela. A súa investigación, caracterizada por unha aproximación antropolóxica ao estudo das sociedades antigas e protohistóricas, centrase, entre outros ámbitos, na aplicación de modelos antropolóxicos ás sociedades prerromanas galaicas, a interacción cultural romano-indíxena na antiga Gallaecia e a análise da mitoloxía clásica. Autor dunha abundante obra, publicada tanto en España como no estranxeiro, entre os seus traballos de temática galaica destacan Galicia Romana. Historia de Galicia, tomo II (Vía Láctea Editorial, Perillo-Oleiros, 1996) en colaboración con Rosa Brañas Abad; a coordinación da obra Los pueblos de la Galicia céltica (Akal Editor, Madrid, 2007) e as súas colaboracións nas obras colectivas editadas por Isidro Dubert e publicadas por Edicións Xerais: Historia das Historias de Galicia (2016) e A Morte de Galicia (2019).
Xosé Miguel Andrade Cernadas (A Coruña, 1963) é Catedrático de Historia Medieval na Universidade de Santiago de Compostela. Traballou, entre outros temas, sobre o mundo monástico da Galicia medieval, sobre as peregrinacións a Compostela ou sobre a historia do Reino de Galicia. Neste último campo é autor, canda Anselmo López Carreira, do libro «O reino medieval de Galicia: crónica dunha desmemoria» (Xerais, 2020), que foi galardoado co Premio Losada Diéguez no ano 2021 na categoría de Ensaio. «As peregrinacións a Compostela. Mito, historia e falsidades» (Xerais, 2024) é o seu último libro.
Anselmo López Carreira, nacido en Vigo en 1951, foi deslocalizado a Ourense xa de neno. Licenciado e doutorado en Historia na Universidade de Santiago de Compostela, especializouse na Idade Media galega.
O primeiro ámbito de investigación foi a cidade, con estudos centrados en Ourense ("Ourense no século XV", 1991; "A cidade de Ourense no século XV", 1998) ou ampliados ao fenómeno urbano medieval galego ("A cidade medieval galega", 1999).
Outros campos de interese, non apartados do marco urbano, son o movemento das Irmandades do século XV ("A Revolución Irmandiña", 1987; "Os irmandiños. Textos, documentos e bibliografía", 1991) e a edición de fontes documentais ("Padróns de Ourense do século XV", 1995; "O pleito das fortalezas da cidade de Ourense", 1998; "Libro de Notas de Álvaro Afonso", 2000; "Fragmentos de Notarios", 2007; "Libro de protocolos de Xoán García", 2007).
De índole máis xeral son os seus traballos referentes ao reino medieval, con títulos como "Os reis de Galicia" (2003) ou "O reino medieval de Galicia" (2005) e a participación en varias obras colectivas de "Historia de Galicia".
En Xerais ten publicados "O Miño. Un caudal de historia" (2015), "Historia de Galicia" (2016) e "Arte e escritura na Galicia medieval" (2019).
Profesionalmente é catedrático de ensino secundario en Cangas do Morrazo e profesor-titor de Historia Medieval e Paleografía no centro da UNED en Ourense.
Ramón Villares Paz é catedrático de Historia Contemporánea da Universidade de Santiago, institución da que ten sido Rector nos anos 1990 a 1994. Na actualidade, é Presidente da Asociación de Historia Contemporánea española. Autor de numerosos libros e artigos, algunhas das súas publicacións máis recentes son ``Desamortización e réxime de propiedade´´ (1994) e ``Historia del mundo contemporáneo´´ (1996).
En Edicións Xerais ten publicado o libro ``Foros,_ frades e.fidalgos´´ (1982), que mereceu o Premio da Critica en 1983, e ``Figures de Nación´´ (1997). Na actualidade está a realizar un estudio biográfico do político E. Montero Ríos.
Lourenzo Fernández Prieto, A Devesa-Ribadeo, 1961. Licenciouse en Xeografía e Historia (Compostela, 1984), e baixo a dirección de R. Villares especializouse en cuestións agrarias durante a elaboración da súa tese de doutoramento, Renovación tecnolóxica da agricultura galega, presentada en 1990 e na que se basa ``Labregos con ciencia´´ (Xerais, 1992).
Ten publicado, entre outros, traballos sobre Rof Codina (1985), ``A Granxa Agrícola da Coruña, 1888-1928´´ (1988), ``Agricultura e capitalismo en Galicia´´, traballo colectivo en Ed. Crítica (1991); tamén colaborou no libro colectivo ``Donos de seu. Estudios de Historia Agraria de Galicia´´.
Na actualidade é profesor de Historia Contemporánea e mais secretario do IDEGA na Universidade de Santiago de Compostela.